Aile Yorumları
Didem Şenol Tiryakioğlu
Atlas ve Alp’in Annesi
İnsan iki yaşındaki çocuğunu tanımadığı bir yere bırakırken önce biraz bocalıyor. Atlas Atölye'ye başladığında iki yaşını daha doldurmamıştı. Ondaki mutluluğu ve pozitif değişimi fark ettikçe arkadaşlarıyla sosyalleşmesinin, evden uzaklaşıp başka bir ortamda birey olmasının ona ne kadar iyi geldiğini gördüm.
Atölye yuvadan daha fazlası. Sanki sevdiğin ve güvendiğin arkadaşına çocuğunu bırakmışsın gibi. Öğretmenlerinden, yardımcılarına, şöförlerinden, aşçı ablasına kadar herkes sevgi dolu, çözümcül ve yardımcı. Ders değil ‘oyun’ var. Belki biz çalışan annelerin çok da götürmeye fırsat bulamadığı doğa yürüyüşleri, kukla gösterisi, sergiler, perma kamp ve geziler var. El becerilerini geliştiren bir çok atölye aktivitesi, bol şarkı ve dans var. Çocuklarımın mutlu bireyler olmasında Atölye'nin de payının büyük olduğunu düşünüyorum.
---------
Evrim Kayhan
Derin’in Annesi
Mutlu yüzlü çocuklar okulu olarak tarif etmeliyim Atölye'mizi.
Kapıda sıcacık bir gülümsemeyle gelen günaydın, anne şefkatinde sarmalayan kollara teslim ettiğimiz en değerli varlıklarımız...
Atölye, bizim için, sınıflarından gülücük seslerinin, şarkıların, mutfağından mis kokuların, bahçesinden neşenin ve özgürlüğün keyfinin eksik olmadığı, sınırsız hayallerin ve yaratıcılığın okulu.
Tam da kızım için düşlediğim, mutlu, başarılı, yaratıcı ve eğlenceli hayatının ilk adımı burası.
Arkadaşlığın tadını, paylaşmanın önemini, hayallerin sınırsızlığını, başarının mutluluktan beslendiğini, aklımıza gelenin en küçük materyallerle bile varolabileceğini kanıtlayan güzel öğretmenler, güzel insanlar yuvası burası.
İyiki varsın Atölye...
